Kontuzje więzadła pobocznego przyśrodkowego (MCL) są najbardziej powszechne wśród narciarzy zjazdowych, stanowiąc około 15% wszystkich urazów. Z uwagi na odmienne leczenie, rehabilitacja ACL i MCL przebiega nieco inaczej.
W tym artykule skupimy się na rehabilitacji MCL. W powstaniu uszkodzeniu tego więzadła bierze udział uraz skrętny. Ponieważ MCL ma inną strukturę (m. in. jest lepiej ukrwione) niż ACL, wiele izolowanych urazów więzadła pobocznego przyśrodkowego można leczyć nieoperacyjnie.
Rehabilitacja MCL przy naderwaniu
Wyróżnia się trzy stadia naderwania MCL w zależności od wielkości uszkodzenia. Rokowanie w stadium I i II jest dobre i dochodzi zazwyczaj do pełnej odzyskania funkcji, podczas gdy rokowanie w stadium III zależy od wielu czynników tj. stan funkcjonalny pacjenta, odpowiednia rehabilitacja etc. Rehabilitacja pod okiem Multimed oferuje pełne możliwości przywrócenia prawidłowej funkcji MCL. W przypadku izolowanego naderwania MCL, pacjent zazwyczaj otrzymuje ortezę z możliwością regulacji zakresu ruchu. Na tym etapie stosuje się zazwyczaj 20 st. wyprostu i zgięcie do około 70-90 st., w zależności od dolegliwości bólowych. Po 1-2 tygodniach zakresy te zwiększa się stopniowo. Po 4-6 tygodni dochodzi do przywrócenia funkcjonalności. Po zdjęciu unieruchomienia wykonuje się początkowe ćwiczenia zakresu ruchu, a następnie izometryczne ćwiczenia wzmacniające mięśnie czwórogłowe uda. Dodatkowo stosuje się fizykoterapię (np. laser, pole magnetyczne, elektrostymulację mięśni). W Warszawie gabinety fizjoterapii oferują wszystkie te usługi.
Rehabilitacja MCL przy zerwaniu
Przy zerwaniu konieczna jest operacyjna rekonstrukcja. Rehabilitacja jest intensywnie prowadzona już w pierwszej dobie po zabiegu. W pierwszych dniach po operacji stosuje się ćwiczenia bierne, w zakresie około 20 – 90 stopni oraz terapię manualną. Unika się pełnego wyprostu, bo wtedy dochodzi do napięcia MCL. Przez pierwsze 2-3 tygodnie po operacji orteza jest zablokowana w zgięciu 20 stopni, co zapobiega nadmiernemu rozciąganiu się więzadła. Pacjent porusza się bez kul i może całkowicie zginać kolano do 90 stopni. W tym okresie stabilizuje się kończynę i wzmacnia mięśnie. Proces powrotu do uprawiania sportu zajmuje nie mniej niż 12-15 tygodni i rożni się w zależności od indywidualnych czynników.
