Początki zimnej hydroterapii sięgają czasów starożytnych. Już 2 tysiące lat temu rzymski lekarz Asklepiades leczył swoich pacjentów chłodnymi prysznicami. Działają orzeźwiająco, pomagają w dolegliwościach bólowych oraz wielu różnych schorzeniach.

Na czym polega zimna hydroterapia

WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE

Mianem chłodnej określą się taką wodę, której temperatura wynosi 30–33°C, zimnej – poniżej 30°C, a bardzo zimnej: 10–15°C.

Pobudzająco podziała na organizm zanurzenie się na 8 sekund w wodzie o temperaturze 24°C. Efekt ten utrzyma się przez około godzinę. Co ciekawe, w przypadku osoby zestresowanej lub nadmiernie pobudzonej, rezultatem takiej kąpieli będzie uspokojenie. Dzieje się tak, ponieważ chłód pobudza układ przysadkowo-nadnerczowy do wyrównania poziomu odpowiadających za aktywność i znajdujących się we krwi hormonów: noradrenaliny i adrenaliny.

Zimna woda stymuluje też tarczycę do wydzielania większej ilości hormonów odpowiedzialnych za funkcjonowanie jajników oraz przyspiesza metabolizm tłuszczy i cukrów, ułatwiając w ten sposób walkę ze zbędnymi kilogramami.

W przypadku oparzeń najskuteczniejsze działanie łagodzące będzie miała woda o temperaturze 12–14°C. Poparzone miejsce polewa się aż do momentu, kiedy przestanie boleć, a gdy problem dotyczy większych obszarów ciała, wykazane jest zanurzenie ich w wannie.

Leczenie zimną wodą stosowane jest w ostrych stanach chorobowych, takich jak zapalenia stawów i żył, przy bólach tkanek miękkich, nerwicy serca, nieżycie oskrzeli i żołądka oraz chorobie wrzodowej.

RODZAJE I PORY ZABIEGÓW

Najbardziej popularne zabiegi mają formę kąpieli całkowitych bądź częściowych, zawijania, okładów oraz polewania.

Nie bez znaczenia jest także pora ich przeprowadzania. Nasz biologiczny dobowy rytm termoregulacyjny dzieli się na fazę fizjologicznego rozgrzewania ciała, która trwa od godziny 3 w nocy do 15 po południu, oraz na fazę wychładzania, która przebiega między 15 a 3 w nocy. Najskuteczniejsze będzie przeprowadzenie zimnego zabiegu w fazie rozgrzewania, czyli do godziny 15.

KIEDY, JAK I NA CO STOSOWAĆ

Przeciwwskazaniem do leczenia za pomocą zimnej wody są schorzenia związane z większą wrażliwością na temperaturę, w tym choroby naczyń krwionośnych związane z miażdżycą lub cukrzycą, choroba Burgera, Raynauda oraz stany zziębnięcia i wychłodzenie organizmu.

Przy napięciowych bólach głowy oraz migrenach sprawdza się polewanie twarzy słabym strumieniem wody o temperaturze 18–20°C. Należy zacząć od prawej skroni, kierując się w dół do brody, a następnie w górę do lewej skroni, a potem przejść do czoła, polewając je od strony lewej do prawej i z powrotem.

Przy problemach nerwicowych oraz sercowych dobra jest kąpiel w wannie. Hartuje też ona organizm. Polega na zanurzeniu na 15 sekund ciała od pasa w dół do wanny z wodą o temperaturze 15–20°C. Wykonuje się ją 1,5 godziny po posiłku, a po jej zakończeniu warto położyć się do nagrzanego łóżka oraz wypić coś ciepłego.

W kamicy nerkowej i przy bolesnym miesiączkowaniu stosuje się 2-3 godzinne okłady wysychające z lnianego ręcznika, zanurzonego w wodzie o temperaturze 12–16°C a następnie wyciśniętego i położonego na brzuchu Powodują one wchłanianie wysięków w jamie brzusznej.

Uspakaja i leczy bezsenność owijanie łydek na 20 minut ręcznikiem uprzednio zmoczonym w wodzie o temperaturze 25°C.

Polewanie ramion chłodnym strumieniem podnosi ciśnienie krwi i pobudza układ krążenia. Zaczyna się je od prawej dłoni, prowadząc strumień zewnętrzną stroną do barku, a wracając do dłoni po stronie wewnętrznej. Analogicznie, zaczynając od palców prawej stopy i podążając wzdłuż zewnętrznej strony aż do dołu podkolanowego, po czym powracając po wewnętrznej stronie łydki, polewa się kolana. Obniża to ciśnienie krwi, zmniejsza obrzęki i dolegliwości związane z żylakami.

Kąpiel w Bałtyku poprawia ukrwienie oraz zmniejsza napięcie, a co za tym idzie, ból mięśni podtrzymujących kręgosłup. Powinna trwać nie dłużej niż 10 minut i być powtarzona kilka razy w ciągu dnia.